کد مطلب:137454 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153
فاطمه، مدافع حریم ولایت
اما حضرت زهرا علیهاالسلام این پندار را با خطبه ی مشهور خود در حضور خلیفه اول و اصحاب، در «مسجد النبی» باطل كرد و فرمود: «به گمان خود، خواستید فتنه برنخیزد و خونی نریزد، اما بدانید كه در فتنه افتادید و آنچه كشتید بر باد دادید، همانا دوزخ جای كافران است».
فاطمه علیهاالسلام با این بیان به ایشان فهماند كه فتنه و شكاف بین امت مسلمان از آن روزی شروع شد كه آنها به خلافت علی پشت كرده و خودشان رهبری را عهده دار شدند! چنانكه حضرت زهرا علیهاالسلام آنان را متوجه دوران جاهلیت خودشان كرد و یادآور شد كه در سایه ی فضل و عنایت پدرش رسول خدا صلی الله علیه و اله و جهاد همسرش علی علیه السلام از جاهلیت نجات یافتند. سپس به مقایسه و موازنه ی بین همسرش امیرالمؤمنین علیه السلام و آنان پرداخت و فرمود:
«علی علیه السلام راه خدا و بیان احكام دین خدا، تلاشی پی گیر كرد، او از مقربان رسول خدا صلی الله علیه و اله و سید اولیای الهی بود، همیشه برای نصیحت و ارشاد امت، كمر همت بسته بود، در صورتی كه شما سرگرم عیش و نوش و راحت طلبی بودید و انتظار داشتید مشكلات به وسیله ی ما حل و فصل شود، و اخبار توسط ما آشكار شود؛ مهمان را نمی پذیرفتید، و هنگام نبرد فرار می كردید. آن زمانی نیز كه خداوند پیامبرش را برگزید، شما دشمنی منافقانه ی خود را آشكار كردید...، شیطان شما را به سوی خود خواند، و شما هم اجابتش كردید. شما عزت شیطان را ملاحظه نمودید، اما او شما را سبك و بی ارزش كرد».
از این رو، زهرای مرضیه علیهاالسلام اولین كسی بود كه موازنه و مقایسه
بین اهل بیت و دیگران را پایه گزاری كرد، و اولین كسی بود كه آشكارا مردم را به ولایت و وجوب اطاعت و متابعت از اهل بیت، دعوت نمود. همچنین او كسی بود كه نفاق و دورویی كسانی كه خلافت علی علیه السلام بعد از پدرش را غصب كردند آشكارا اعلان نمود. [1] .
فاطمه علیهاالسلام بعد از ماجرای سقیفه ی بنی ساعده، دو خطبه خواند: یكی در مسجد جامع، در حضور مهاجرین و انصار، كه در آن جمع ابوبكر و عمر نیز حاضر بودند؛ و خطبه دوم را در خانه اش، هنگامی كه زنان مدینه در بالین و بستر بیماریی كه منجر به مرگ زهرا علیهاالسلام گشت، جمع شده بودند ایراد فرمود. سخنان زهرا علیهاالسلام در هر دو خطبه بر پایه ی احقاق حق علی علیه السلام پس از پیامبر اكرم صلی الله علیه و اله استوار بود، و این كه، كسانی كه باعث شدند بین علی و خلافت جدایی بیفتد به عهد و میثاق خود خیانت كرده و با آن كسانی كه خداوند امر به وصل ایشان داده است جدایی ایجاد كردند.
فاطمه علیهاالسلام با این بیان به ایشان فهماند كه فتنه و شكاف بین امت مسلمان از آن روزی شروع شد كه آنها به خلافت علی پشت كرده و خودشان رهبری را عهده دار شدند! چنانكه حضرت زهرا علیهاالسلام آنان را متوجه دوران جاهلیت خودشان كرد و یادآور شد كه در سایه ی فضل و عنایت پدرش رسول خدا صلی الله علیه و اله و جهاد همسرش علی علیه السلام از جاهلیت نجات یافتند. سپس به مقایسه و موازنه ی بین همسرش امیرالمؤمنین علیه السلام و آنان پرداخت و فرمود:
«علی علیه السلام راه خدا و بیان احكام دین خدا، تلاشی پی گیر كرد، او از مقربان رسول خدا صلی الله علیه و اله و سید اولیای الهی بود، همیشه برای نصیحت و ارشاد امت، كمر همت بسته بود، در صورتی كه شما سرگرم عیش و نوش و راحت طلبی بودید و انتظار داشتید مشكلات به وسیله ی ما حل و فصل شود، و اخبار توسط ما آشكار شود؛ مهمان را نمی پذیرفتید، و هنگام نبرد فرار می كردید. آن زمانی نیز كه خداوند پیامبرش را برگزید، شما دشمنی منافقانه ی خود را آشكار كردید...، شیطان شما را به سوی خود خواند، و شما هم اجابتش كردید. شما عزت شیطان را ملاحظه نمودید، اما او شما را سبك و بی ارزش كرد».
از این رو، زهرای مرضیه علیهاالسلام اولین كسی بود كه موازنه و مقایسه
بین اهل بیت و دیگران را پایه گزاری كرد، و اولین كسی بود كه آشكارا مردم را به ولایت و وجوب اطاعت و متابعت از اهل بیت، دعوت نمود. همچنین او كسی بود كه نفاق و دورویی كسانی كه خلافت علی علیه السلام بعد از پدرش را غصب كردند آشكارا اعلان نمود. [1] .
فاطمه علیهاالسلام بعد از ماجرای سقیفه ی بنی ساعده، دو خطبه خواند: یكی در مسجد جامع، در حضور مهاجرین و انصار، كه در آن جمع ابوبكر و عمر نیز حاضر بودند؛ و خطبه دوم را در خانه اش، هنگامی كه زنان مدینه در بالین و بستر بیماریی كه منجر به مرگ زهرا علیهاالسلام گشت، جمع شده بودند ایراد فرمود. سخنان زهرا علیهاالسلام در هر دو خطبه بر پایه ی احقاق حق علی علیه السلام پس از پیامبر اكرم صلی الله علیه و اله استوار بود، و این كه، كسانی كه باعث شدند بین علی و خلافت جدایی بیفتد به عهد و میثاق خود خیانت كرده و با آن كسانی كه خداوند امر به وصل ایشان داده است جدایی ایجاد كردند.
[1] البته اول كسي كه ولايت را براي علي اثبات نمود، خدا و رسولش مي باشند.
مفسران، كلام خداوند را كه فرمود: «انما وليكم الله و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلوة، و يؤتون الزكوة و هم راكعون «، (مائده: 56) را به علي تفسير كرده اند. و اما احاديث ولايت، از طريق سنت بسيار زياد است. از جمله آن روايات، حديث متواتري است كه همه ي مسلمانان به صحت آن اتفاق دارند، كه پيامبر صلي الله عليه و اله فرمود: «من كنت مولاه فعلي مولاه».